پروتئین مرتبط با پیری هدف جدیدی  برای کنترل دیابت

5 نوامبر 2014- محققان پروتئین کوچکی که نقش بزرگی در کاهش قند پلاسما و افزایش حساسیت به انسولین دارد را شناسایی کردند.

در این گزارش بیان شده است که پروتئین Sestrin3  نقش حیاتی در تنظیم مسیرهای مولکولی کنترل کننده ی تولید گلوکز و حساسیت به انسولین درکبد بعهده دارد، همین خصوصیات آنرا به یک هدف منطقی برای تولید داروی دیابت نوع2 و سندرم متابولیک تبدیل کرده است.

پروتئین Sestrin3  با رنگ قرمز فلورانس مشخص شده است و در تعامل با پروتئین های دیگر ( برنگ زرد) در کبد می باشد، این پروتئین ممکن است به عنوان هدفی برای درمان دیابت بکار گرفته شود .

محققان دانشگاه پزشکی ایندیانا نتایج تحقیق خود را بصورت آنلاین در مجله ی Diabetes  منتشر کردند.

پروتئین Sestrin3  یکی از اعضای خانواده ی پروتئینی کوچکی است که از مدت ها قبل به خاطر نقش شان در سرکوب استرس اکسیداتیو و تنظیم فعالیت طبیعی سلولی شناخته شده است بنابراین بصورت یک تنظیم کننده ی مهم درتعادل متابولیک مطرح است.

نویسنده ی مقاله پرفسور Dongاستادیار بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی در دانشکده ی پزشکی دانشگاه ایندیانا و همکارانش مقدار گلوکزخون و حساسیت به انسولین را در کبد موشهایی که پروتئین Sestrin3  را تولید می کردند با موشهایی که با دستکاری ژنتیکی قادر به تولید این پروتئین نبودند، مقایسه کردند.

برای بررسی اثرات تنظیمی پروتئینSestrin3 ، این حیوانات تحت رژیمی با 18 درصد کالری از چربی یا رژیمی با 60 درصد کالری از چربی تغذیه شدند.

موشهای فاقد Sestrin3  در هر دو گروه تغذیه ای دچار افزایش قندخون ناشتا شدند که نشاندهنده ی اختلال حساسیت به انسولین در کبد و کنترل ضعیف متابولیسم گلوکز است. آزمایش تحمل گلوکز و مقدار انسولین بطور قابل توجهی در موشهایی که پروتئین Sestrin3  را تولید می کردند بهتر بود. این نتایج محققان را به این باور رهنمون کرد که پروتئین Sestrin3  نقش حیاتی در حساسیت به انسولین در کبد و متابولیسم گلوکز بازی می کند .

دکتر Dongمی گوید: ما می خواستیم نشان دهیم پروتئین Sestrin3  دارای نقش حیاتی در اعمال خاص کبدی است، این پروتئین بسیار جالب توجه است با وجود اینکه ساختار چندان بزرگی ندارد اما به شیوه ای بسیار پویا در کنترل تولید قند و حساسیت به انسولین نقش دارد و یک تنظیم کننده ی بسیار مهم برای هموستازی گلوکز محسوب می شود.

دکتر Dongنتیجه گیری می کند که  این  یافته ها تأثیر قابل توجهی بر روشهای پیشگیری و درمان دیابت نوع 2 خواهند داشت و می توانند به اهداف مفیدی  برای  تعدیل و مدولاسیون حساسیت  به انسولین،  هموستازی گلوکز یا به عنوان یک هدف برای عوامل دارویی برای افزایش فعالیت کبد به منظور پیشگیری از دیابت تبدیل شود.

منبع:www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141105122056.htm